Έναν ημέραν ένας άγουρος εχπάστεν να πά͜ει λάκεται με το κυλίν ατ’. Ο ήλον εφώταζεν, άμα σον ουρανόν εκρεμάγουντον έναν μαύρον λίβ’. Για τ’ ατό ο χρίφς ενούντσεν κ’ είπεν:
«Για ας παίρω και την ομπρέλα μ’. Εμζ’ να βρέ’».
Σιτ επέναν ελάσκουνταν την ομπρέλαν εκράτνεν σο μουντσούρν-αθες το κυλίν. Αέτς έτον μεθεμένον. Εποίνεν α’ με το χαβάς. Μετ’ ολίγον καιρόν κ’ρθά πα εσκάλωσεν να βρέ’.
